زبان مادری

زبان مادری, اصیل ترین ملاک و معیار هویت یک ملت است

زبان و گویشهای مردم، قومها و ملتها ریشه در تاریخ حیات آنان دارد « زبان مادری » بیانگر احساسات،عواطف ناگفتنی های بسیاری است که بنام ترین و برجسته ترین مترجمان زبانهای دیگر نمی توانند بطور کامل آنها را ترجمه کنند بسیار کلمات که در زبانهای دیگر معادل خود را نمی یابند و برای قابل فهم شدن، نویسنده باید توضیح کافی برای فهم یک لغت بدهدملتها و قومهای مختلف ویژگیهای خاص خود را دارند که نسل به نسل منتقل میشوند، این ویژگی ها مخصوصا توسط زبان و گویش منتقل میشوند

زبان در برگیرنده تمام اشکال فرهنگ شفاهی ونوشتاری است. برای شناخت فرهنگ یک قوم یا ملت باید نخست زبان یا گویش آن قوم را مورد بررسی قرار داد ( پرویز هداوند

«هیچگاه سعی نکنید از متن یک فرهنگ به متن فرهنگ دیگری بروید، چراکه نه هیچگاه بطور کامل از فرهنگ قبلی بریده میشوید و نه هیچگاه بطور کامل جذب فرهنگ دیگری خواهید شد.» ... (لورنس

زبان لری محکوم به بقا و زندگی است نمای ظاهری فرهنگ اقوام را میتوان به مثلثی تشبیه کرد که یک ضلع آن لباس محلی، ضلع دوم آداب و رسوم محلی و ضلع سوم مثلث زبان یک قوم است. این در حالی است که سالهاست که دیگر کسی لباس محلی بر تن نمی کند و آداب و رسوم لری نیز در حال دگرگونی است، بنابراین مهمترین ویژگی قومیتی لرها زبان لری است که باید حفظ شود...(علی مردان عسگری عالم

وارسیائئ که دباره زون لری انجوم بیه بئشتر توصیف یه زونن تا براور کردنه جوریئا رنگوارنگه زون لری (بیئشتر توصیفین تا تطبیقی)، وه خاطر یه همسایی جوریا رنگوارنگ لری وایکدیهر دیئار نئ. فقط کليئک اشماری ده نویسندیا لرین وه عنوان یه چپه یا پلاره گرهتنه ده ور، مه چنتاشو که تهثیره ورتیهگیرترئ داشثنه ورچیمه

اریک جان انوبئ (ابراهیم خدایی، احد رستگار فرد

هر انسانی حق دارد که زبان مادری خود را - در شرایطی به دور از هر گونه خشونت فیزیکی، غیر فیزیکی و متافیزیکی- بیاموزد و بکار گیرد اما چگونه؟ و با کدام پشتوانه؟ اصلا بیایید فرض کنیم سیاستهای فرهنگی دولت عوض شده و از فردا صبح به تمام اقوام اجازه داده شود که به زبان مادری خود بگویند و بنویسند، آیا ما در آن شرایط می توانیم بطور روشمند از ظرفیتهای زبان لری استفاده کنیم ؟ ...(بهمن کیهان بختیار

نخستین گام در استعمال رسم الخط لری و لکی، شناسایی الفبای این دو گویش است. این مقال بر آن است که به یکی از واج های رایج در این دو گویش که متاسفانه در فارسی امروز مهجور و متروک شده است یعنی یایی که در زبان دستور نویسان به یای مجهول
(ساسان والیزاده)
چی کموتر وه قفس یه وطنم نئری

وه ریم برفئ نشئس ره رهتنم نئچی

کموتر وه قفس نالم وه زاری

بلکه نالم بمونه سی یادگاری

زبان مردم لر سالهاست که از سوی دو روند هولناک مورد تعدی است، تا جائیکه اگر به همین صورت پیش برویم

میتوان گفت... (ابراهیم خدائی

برای خواندن کامل این این مطلب ; اینجا کلیک کنید